کاربرد سیفون بیشتر در امور مربوط به فاضلاب و راه آب است. ساختمان سیفون به شکلی است که پس از هر بار تخلیه فاضلاب مقداری آب در داخل خود نگه میدارد به طوری که این مایع ارتباط فضای داخلی لوله فاضلاب و چاه را با فضای داخل ساختمان قطع ‌می‌کند. آب داخل سیفون را آب بند ‌میگویند و عمق آب بندی ارتفاع ستون آبی است که بین قسمت سرریز و عمق گلوی سیفون واقع شده است. مهمترین بخش شترگلو یا سیفون آب ‌بند است.

روش کار سیفون

نحو کار سیفون بسیار ساده است. با توجه به سطح آب داخل سیفون در حالت عادی و قبل از تخلیه فاضلاب به داخل آن در سطح یکسان قرار می‌گیرد. پس از تخلیه فاضلاب وسایل بهداشتی، توالت، حمام در داخل سیفون ارتفاع آب در شاخه B به تدریج زیاد ‌می‌شود و ارتفاع آب در شاخه c نیز به طور همزمان بالا ‌می‌آید تا زمانی که سطح آب و فاضلاب به سر ریز لوله خروجی سیفون یعنی به سطح D برسد و در آنجا تخلیه شود. از این لحظه به بعد هر چه آب وارد لوله ورودی سیفون بشود از لوله خروجی آن خارج ‌می‌گردد.

انواع سیفون

سیفون فاضلاب انواع متنوعی دارد. رایج‌ ترین نوع سیفون ها، سیفون p و s است که هر یک از آنها به اشکال مختلفی تولید ‌و عرضه می‌ گردد. با تمام این صحبت ها کارآمدترین سیفون، سیفون p می باشد که به آن سیفون شترگلو نیز ‌می‌گویند که بسیار کاربرد دارد. از سیفون‌های شترگلو برای اتصال به دستشویی، حمام، لگن، آبریز و شیر آبخوری استفاده ‌می‌شود. جریان فاضلاب سیفون‌ها نوع p از سایر انواع سیفون‌های معمول کندتر است.

انواع سیفون از نظر عمق

سیفون‌ها را از نظر عمق  می توان دسته بندی کرد. سیفون‌ها معمولا از نظر عمق آب بندی دو نوع ‌می ‌باشند که یکی از آنها آب‌بندی معمولی است که عمق آب‌بندی آن حدود 5 سانتی متر می باشد و بسیار مناسب و کارآمد می‌باشد و دیگری سیفون با آب‌بندی عمیق که عمق آب‌بندی آن دو برابر (حدود 10 سانتی متر) است و این نوع نیز کاربرد خود را دارد. سیفون با آب‌بندی معمولی عمیق را می‌توان در شرایط عادی نیز بکار برد و از آن استفاده کرد ولی معمولا در شرایط غیر عادی از قبیل افزایش و کاهش فشار جو و گرمای زیاد در مواردی که سیستم هواکش کامل نباشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.